Минийх

Нэг л өглөө нар өөрөөр мандаж
Миний сэтгэлийг сэрээнэ
Нэг л үдэш сарнаас өөр нөхөргүй болж
Миний тархины ургамлууд ширэлдэнэ
Нэг л удаа санаа алдаад би
Ганцаардлын сахилаа үүрд гээнэ
Нэг л юм дутуу санагдвал би
Тэнгэрт далавчны ором үлдээгээд нисэн одно оо
Нэг л мэдэхэд гэсгээлийн өрөөний үүдийг нээж
Хөвөлзсөн хавар ирнэ
Нэг л мэдэхэд шоргоолж гүйж, цонхны чинь өмнө цэцэг дэлгэрнэ
Нүдний манан арилгаж улаан даашинзтай бүжих мэт
Дулаан бороо зүсэрнэ
Нууцат мэнгийг үнссэн анхилам шөнүүд анхных шиг үргэлжилнэ
Тархин дотор минь өвс ургаж, шувууд өндөглөлөө ч
Тамхины утаа мэт өөрийн сүүдэр замхарлаа ч
Ертөнцийн хязгаараас хашхирах сүүлчийн нэр л
Мөрөөдөл, дурсамж, минийх…
***
Бурхан

Мөнхийн асуултыг чинь олохоор
Мөрөөдлөө хүүдийлж одлоо
Ертөнцийн аглагт хана ширтсээр  зүрхээ зогсоох цагт
Ерөөс харцанд минь инээмсэглэл тодорч
Цас будрана.
Санаа алдахаар дурсамжаа уудлах аяст
Сарны гэрэлд тохиосон бүхэн хийсэн оджээ
Зүүднээсээ хагацаж ядахдаа л жамыг дагаж
Ижийдээ захиа бичнэ      
Ирэх хавар цэцэг дэлгэрэх тухай хүүрнэнэ
Тариа тарьж, талх иднэ
Тахиа тэжээж, өндөг шарна
Амьдралын өнгө шаргалтахыг ч анзааралгүй намаржина
Гол усны чимээнд зөөлрөн сууна
Шувуу өт зуун нисэхийг үзнэ   
Өвс найгахад уярна
Өрөөндөө мөнхрөхөөр явлаа би
Өлмийд минь цэнхэр чулуу торсоныг
Хүүдээ өгөхөөр хадгална
Мөнхийн асуултын нэгэн хэсэг гэж тайлбарлана...
***
Гадаа ямар байгааг мэдэж байна уу
Бороо ороод л...
Яаж ийм дулаахан, зөөлөн, дотнохон шивэрдэг юм бол оо
Танай цонхыг бас л бүлээхэн алгаараа арчиж байгаа даа
Яг одоо л уулзвал...
Яг одоо л чамайг анхных шигээ үнсвэл...
Үсний чинь үзүүрээс хуучин бороо дусвал...
***
Санаад л байна.
Өглөөгүүр халуун байхад
Өдөр гурван цагт бороо ороход
Үдэш шар айраг шимэхдээ
Үнэндээ бүх мөчид санаад л байна.
Үүрээр
Үд дундад
Үдшийн бүрийд
Үнсэлцсэн шөнүүдэд
Одоо ч бас... 
***